Evim, Artvin'im...

Sekiz yaşındaydım. Bir göç yolculuğuyla başladı benim hikayem. Yıl 1987, Artvin'i terk ediş, İstanbul Esenler otogarına iniş, 2 valiz ve bir dolu umut vardı yüreğimizde. Valizler çoğaldı, umutlar tükendi derken yıl oldu 2021. Bir daha

hiç bir çocuk köyünü terk etmek zorunda kalmasın diye Artvin'e geri döndüm. Bugüne kadar aldığım kararların en güzeli ve en doğrusu idi. Umutlar yeniden yeşerdi, yaşama sevincim yerine geldi. Hep özlemini çektiğim o kıymetli hayatı doğduğum topraklarda yeniden keşfediyorum şimdi. Gün geçtikçe yeniden üretiyorum, tasarlıyorum, çoğalıyorum...

Ve İstanbul bana kattıkların için sana minnettarım. Bugünkü beni sen yarattın! 

Dünüm, bugünüm ve yarınlarım... İyi ki varım!

Artvin'im, kıymetlim! Seni bir daha asla terk etmeyeceğim!